پرسه و محله‌گردی

شهرکی که زیاد اسمش ورد زبون‌ها نیست، اما با یه‌بار پرسه‌زدن تو کوچه‌هاش، تصویر خونه‌های ویلایی و قواره‌بزرگش تو ذهنمون ثبت میشه!

بلوشر سفیر آلمان در دوره‌ی پهلوی، درباره‌ی پل رومی این‌طوری نوشته بود: « بسیار دل‌انگیز بود. همه جا پارک‌ و باغ‌... با درختانی سر به فلک‌ کشیده!»

زمان می‌گذره، ساختمون‌ها کوبیده و بلوارها از نو بنا می‌شن، اما هیچی نمی‌تونه خاطره‌ی چشم‌انداز تهران، بولینگ‌آمریکایی و ایکس رو از کوی مکانیر تهران بگیره...

از بلوار میرداماد عبور می‌کنیم، چرا که می‌خوایم به محل کارمون برسیم، قصد خرید داریم، می‌خوایم از مرکز کامپیوتر پایتخت قیمت بگیریم... ولی چی از قصه‌ی پشتش می‌دونیم؟

اسم کوچه‌ی هلند و محله‌ی زرکش رو شنیده بودید؟ جایی با بافت اجتماعی یکپارچه که دهه‌هاست محل کار و کسب و زندگی ارامنه‌ در تهرانه...

بریم روبروی دانشگاه... پشت هر بلوار و هتل و ساختمون منطقه‌ی باغ جلالیه، روایتی هست. با پرسه زدن در حوالی دانشگاه تهران، به بازخوانی این روایت‌ها می‌پردازیم.

اگر قرار باشه ۵ محله‌ی برتر برای پرسه زدن رو معرفی کنیم، نارمک به عنوان اولین تجربه‌ی شهرسازی مدرن ایران، یکی از انتخاب‌های قطعیمونه.

کدوم تیمارستانه که براش شعر گفته‌ان؟ تیمارستان چهرازی. کدوم باغ وحشه که دیگه نیست ولی خاطره‌اش هست؟ باغ وحش تهران. قصه‌ی تپه‌های امانیه، روایت خاطرات و نیست‌هاست...

خیابون لارستان رو اینطوری وصف می‌کنیم؛ عطر قهوه، نوای ساز، کتاب لارستان، گنجینه‌های معماری ارزشمند و استودیوهای ضبط موسیقی که زمانی فرهاد مهراد و گوگوش درش ضبط می‌کردن...

وجه اشتراک بازی‌های آسیایی سال ۱۳۵۳، خیابون‌های منهتن، برج میلاد، سهراب سپهری و پادگان جمشیدیه چیه؟ اینکه همه‌شون در تار و پود محله‌ی گیشا، تنیده شده‌ان!