سین کافه ترکیبی از قهوه‌ی باکیفیت، نون و شیرینی‌های پخت روز و هویت بصری و دیزاین فکر شده‌اس!

اگر دونده و دوچرخه‌سوار باشی یا عاشق نون‌های خمیر ترش، و یا یه کافه‌گرد سخت‌پسند، نقطه‌ی اشتراک‌مون باهم کافه دِ پراجکت خودمونه!

صبحونه خوردن تو هوای صبح نیاوران هر فصلی لذت‌بخشه! به‌خصوص اگه این صبحونه دونات‌ باشه!

کافه اِران با صبحونه‌ها و چاشت‌های خاصش همون جاییه که عباس‌آباد پرخاطره و دوستداشتنی کم داشت!

ترکیب صندلی لهستانی، خاچاپوری‌‌‌ گرجستانی و کافه‌نشینی در سفارت سابق هندوستان که حالا به اسم کافه آموره می‌شناسیم!

صبح جمعه‌ای تا برسیم به لواسون، «کافه بیکری نونا» کرکره‌ها رو بالا داده و با کلی نون تازه و جذاب والبته قهوه منتظر ماست!

کافه‌ای به سبک بوهمین در مجتمع پارک پرنس دوستداشتنی! ابژه البته فقط همین‌ نیست!

منظره و چشم انداز تهران از پنجره‌های چیزفکتوری شما رو شگفت‌زده می‌کنه، می‌تونید تهرانِ رو با کیفیت Full HD تماشا کنید. در منوی چیز فکتوری هر وعده‌‌ی غذایی جایگاه منحصر به ‌فردی

بوتیک قنادی فم‌شیک توی خیابون انقلاب رو با کیک‌ها و تارت‌های مخصوصش یادتون هست؟ خانم شکوهی‌وند، بعد از اون بوتیک قنادی، شعبه‌ی جدیدی در الهیه رو هم راه انداخت.

دیدید یک سری جاهایی هست که آدم هر روز تو مسیرش می‌بینه؟ کافه‌ی کوبایی دایس با صبحونه‌ها و بشقاب‌های غذای مردافکنش، یکی از همون جاهای سرراست و معروفه.

لویین، یک کافه‌قنادی بیرون‌بر خوش‌رنگ و باحال در یکی از قطب‌های تجاری-اداری شهره و شیرینی‌های دست‌سازش، جای خوبی برای تهیه‌ی صبحونه و استراحت بعد از کاره.

پاتوق‌های شهر، خیلی ارزشمندن؛ فضاهایی که بشه در اون ساعتی رو بی‌دغدغه نشست، کار کرد و با دوستان گپ زد. کافه پریسکا در محله‌ی سنایی، یه نمونه‌ی عالی از یک پاتوق خوبه.

زمان می‌گذره، ساختمون‌ها کوبیده و بلوارها از نو بنا می‌شن، اما هیچی نمی‌تونه خاطره‌ی چشم‌انداز تهران، بولینگ‌آمریکایی و ایکس رو از کوی مکانیر تهران بگیره...

تهران، منزلگاه کلیساهای متعددیه و هر کلیسا هم، میعادگاه هسته‌ای از افراد معتقد. کلیسای آشوری تومای مقدس، بنایی چشمگیر در امیرآباده که هر خطی از خطوطش، حامل معنی و پیامه.

ما یک سری لوازم تحریری کارراه‌بنداز داریم، یک سری کتاب‌فروشی‌هایی که قفسه‌هاش از سقف تا کف پر از کتابه و در نهایت، مجموعه‌هایی هستن که هر دو رو دارن؛ جاهایی مثل بوکلند.

قنادی وانیلا رو که حتما می‌شناسید، ولی یه شعبه‌اش هست که علاوه بر دنج بودن برای یک قرار دوستانه، از کیک تولد تا شام و ناهار روز کاری رو هم به فروش

قیمت‌ها یک جوری شده که آدم ترجیح می‌ده قبل از بیرون غذا خوردن، اول از کیفیت اونجا ۱۰۰% مطمئن بشه. پیتزریای مُ با پیتزاهای ناپولیتنش، از اون جاهای خوبه.

حوالی بلوار کشاورز، پره از خاطرات روزهای دانشجویی، خرید و والیبال بازی کردن در پارک لاله! در این پیاده‌گردی با تمرکز بر معماری، در اطراف این پارک گردش می‌کنیم.

موقع بررسی آثار معماری دهه‌ی ۴۰ و ۵۰، آدم متوجه می‌شه که دقت و کیفیت تا عادی‌ترین مجتمع‌های مسکونی ته بن‌بست‌ها هم پیش رفته؛ درست عین مجتمع آردیش در الهیه.

از فرعی‌ها راحت عبور نکنید! یک وقت دیدید به یک خونه/عبادتگاه/دارالشفاء رسیدید؛ مثل همین دارالشفاء قائم که در نزدیکی خانه‌ی نیما یوشیج و خانه‌ی سیمین و جلال قرار دارهو

هر بار که به ایرانشهر سر می‌زنیم، به یک جنبه‌ی دیگه‌اش پی می‌بریم؛ حالا یک وقت یک دیوارنگاره‌ی جدیده و یک وقت دیگه، خونه‌ی قدیمی که تبدیل به کافه شده؛ یعنی جایی

فوتبال، این پرطرفدارترین ورزش دنیا که هیچوقت جدا از احوال سیاست و اجتماع نیست. در این نوشته، ردپای ارتباط بین مسائل روزِ جامعه با فوتبال رو در بستر شهر دنبال می‌کنیم.

دقت کردید یه جاهایی از شهر، بورس یک کالای خاصه؟ مثلا کاموافروشی‌های حسن‌آباد، کتاب‌فروشی‌های کریمخان... این‌ها راسته‌های شهری هستن که یک سر دارن و هزار سودا!

آتیکا، یک نمونه‌ی خوب از اون رستوران‌های دنجیه که می‌شه درشون راحت بود و با دوستان نزدیک، از یک وعده غذای خوشمزه و پر و پیمون لذت برد.