شبکه‌ پیاده

غذای ارمنی رو اگر خودمون هم تجربه نکرده باشیم، حتما خبر خوشمزگیش به گوشمون رسیده! اغذیه موسیو یقو یک غذافروشی خانگی دنجه که بهترین تجربه از غذای این ملیت رو فراهم می‌کنه.

پیش می‌آد که قرار باشه با دوست یا خانواده بریم بیرون، ولی تکلیف معلوم نباشه که کی چی می‌خوره، یا اینکه اصلا به چه وعده‌ای می‌رسیم! رستوران جو برای همین وقت‌هاست.

نصفه‌شبه و هوس یه پیتزای داغ با سیب‌زمینی سرخ‌کرده، ولمون نمی‌کنه. در این حال، فود کورت ۲۴ در آرژانتین، شبانه‌روز بازه و مراد دلتون رو داره!

وابی سابی، فضایی بین گالری و مغازه، پلتفرمی رو برای نمایش و فروش آثار هنرمندان ایرانی فراهم کرده؛ فضایی خلاق که برای خرید هدیه و قرار گرفتن در جریان هنر روز، عالیه.

در میون این همه رستوران و کافه و فضای اجتماعی، صبحانه‌سرای دنجه از اون جاهای انگشت‌شماریه که در کنار صبحونه‌ی ایرانی، مهمون‌نوازی و میزبانی ایرانی هم می‌کنه.

اگر احساس می‌کنید هیچ جا نمی‌تونید لباس متناسب با سلیقه‌تون پیدا کنید، یه سر به طاووسخانه بزنید تا بتونید سِت سِت، لباس بخرید!

کافه که زیاده، کافه و برشته‌کاری تخصصی کمه! برای قهوه‌خورهای حرفه‌ای، تی‌دی‌اس همون جاییه که می‌شه به تعامل با سایر قهوه‌دوستان پرداخت و دونه‌ی قهوه و دم‌افزار خرید.

الان مجتمع‌های آپارتمانی، یکی و دوتا و صدتا نیستن، ولی در دهه‌ی ۵۰، برج‌های بهجت‌آباد، اولین مجموعه‌ی مسکونی بلندمرتبه‌ی تهران و ایران بود؛ مجتمعی با استخر روباز و ساکنینی خاص...

اگر قرار باشه ۵ محله‌ی برتر برای پرسه زدن رو معرفی کنیم، نارمک به عنوان اولین تجربه‌ی شهرسازی مدرن ایران، یکی از انتخاب‌های قطعیمونه.

کدوم تیمارستانه که براش شعر گفته‌ان؟ تیمارستان چهرازی. کدوم باغ وحشه که دیگه نیست ولی خاطره‌اش هست؟ باغ وحش تهران. قصه‌ی تپه‌های امانیه، روایت خاطرات و نیست‌هاست...