شبکه‌ پیاده

نجواهای شاعرانه‌ی خالق «شعرِ نو» و روایتی تراژیک از صاحب‌آوازِ «الهه‌ی ناز»، باغ‌هایی برای ییلاق درباریان قاجاری و زمین‌هایی حاصل‌خیز برای کشاورزی مردم، عطرِ کاهگلِ نم‌خورده و مزه‌مزه کردن طعمِ ترشی‌های رنگارنگ،

بزنیم به دل سهروردی که کوچه‌‌خیابون‌های پر شیب و خونه‌های دو‌سه‌طبقه‌ی ویلایی و اغذیه‌فروشی‌های نوستالژیکش ما رو به خودشون می‌خونن.

ز بوی پیچ امین‌الدوله تا رنگ‌های نئونی پیست رقص، از فضای فراغتی و خصوصی عصر ناصری تا رسیدن به مکانی تفریحی و نیمه‌عمومی متعلق به دوران پهلوی، از پارک امین‌الدوله تا کاباره

در اولین مسیر پیاده‌گردی نوروز ۱۴۰۳، داستان ما با پپسی و آدامس خروس‌نشان شروع میشه!

درسته که این روزا الان خیابون طالقانی و خیابون‌های متقاطعش، مثل وصال و قرنی و ولیعصر توی ذهن ما مرکزی‌ترین جای شهر هستن، اما قبل از اینکه تهران گسترش بی‌سابقه‌ي خودش رو

در مسیر سردرهای دارالخلافه تهران حرکت می‌کنیم. از کلیسای حضرت مریم می‌گذریم تا به ارباب جمشید برسیم!

پیاده‌گردی در زرگنده ترکیب نابی از تجربه‌ی روایت تاریخی در کنار یک رودخونه‌اس!