گنجینه‌های معماری

تهران، منزلگاه کلیساهای متعددیه و هر کلیسا هم، میعادگاه هسته‌ای از افراد معتقد. کلیسای آشوری تومای مقدس، بنایی چشمگیر در امیرآباده که هر خطی از خطوطش، حامل معنی و پیامه.

موقع بررسی آثار معماری دهه‌ی ۴۰ و ۵۰، آدم متوجه می‌شه که دقت و کیفیت تا عادی‌ترین مجتمع‌های مسکونی ته بن‌بست‌ها هم پیش رفته؛ درست عین مجتمع آردیش در الهیه.

هرچی از مرکز شهر به سمت جنوب و قلب طهران قدیم حرکت کنیم، تعداد گنجینه‌های معماری در هر خیابون بیشتر می‌شه. ساختمون ۸۰ ساله‌ی سینگر، یکی از همین گنجینه‌هاست.

اگر از خیابون موسوی که منشعب شده از خیابون سمیه‌ست، رد شده باشید، بعیده اون دو مجسمه‌ی زنان مشعل‌به‌دست رو ندیده باشید. خب پشت این مجسمه‌ها و ساختمونش، روایت‌ها نهفته...

الان مجتمع‌های آپارتمانی، یکی و دوتا و صدتا نیستن، ولی در دهه‌ی ۵۰، برج‌های بهجت‌آباد، اولین مجموعه‌ی مسکونی بلندمرتبه‌ی تهران و ایران بود؛ مجتمعی با استخر روباز و ساکنینی خاص...

برای وقتی که دوست دارید پیاده‌روی کنید و گشت معماری بزنید، یوسف‌آباد از انتخاب‌های اوله. در این پیاده‌گردی، آثار متعددی از معماری معاصر تهران رو با هم بررسی می‌کنیم.

باشگاه مرموز آرارات در ونک، همیشه پشت هاله‌ای از ابهام برای شهروندان غیر ارمنی بوده. به این باشگاه و نیایشگاه بی‌نظیر صلیب مقدس در داخل اون سر زدیم و دست پر اومدیم.