فضای طراحی دکمه

دکمه، وصله‌ی جوره!

منظورمون «فضای طراحی دکمه»ست؛ یک کانسپت‌استور تمام عیار که از نوبرهای پایتخت در تابستون ۱۴۰۱ بود.

حالا خود دکمه که به خودیِ خودش نوبر بود هیچ، مرکز خریدی که درش واقع شده هم نوساز و تازه‌ست؛ یعنی هَدیش مال در محله‌ی هروی. وقتی وارد پاساژ می‌شید، از همون طبقه‌ی همکف چشمتون به فضای دکمه که یه نیم‌طبقه پایین‌تره می‌افته و آدم ترغیب می‌شه بره و ببینه چه خبره؟

با بچه‌های دکمه که سر صحبت رو باز کردیم، متوجه شدیم دکمه فضاییه برای ارائه و نمایش کارهای کسب‌وکارهای نوپا و خلاق و هنرمندانی که در زمینه‌ی پوشاک و سبک‌زندگی فعالن.

دکمه این فرصت رو فراهم می‌کنه تا این کسب‌وکارها و هنرمندان بتونن آخرین کارهاشون رو به نمایش بذارن؛ پس می‌شه در توضیح نوع فضایی که دکمه هست از کلمه‌ی پلتفرم استفاده کرد، چرا که بستر رو برای کنار هم اومدنِ برندها فراهم می‌کنه و خودش، مستقل از این برندهاست. پس کاملا طبیعیه که یک هفته به دکمه برید و یک سری محصولات از کسب‌وکارهای جورواجور ببینید و هفته‌ی بعدش، با یک سری محصول متفاوت از چند برند دیگه مواجه شید.

محصولاتی که در دکمه پیدا می‌شه، تنوع خوبی داره؛ زیورآلات دست‌ساز و متفاوت با اون‌هایی که توی مغازه‌های عادی به چشم می‌خوره، عطر و شمع، انواع پوشیدنی‌ها مثل پیراهن و شلوار و ژاکت و جوراب، کیف و کفش، اسباب منزل مثل چراغ مطالعه و میز ظرف و مجسمه و خلاصه لوازمی از این دست. با این حساب، احتمالا برای تهیه کردن یک کادوی خاص و متفاوت، دکمه جزء اون فضاهایی باشه که باید بهش سر زد.

با این حساب می‌شه گفت که دکمه، به صورت ایونت‌محور فعالیت می‌کنه؛ یعنی در بازه‌های زمانی معین، کالکشن‌هایی متشکل از محصولات برندهای گوناگون رو به نمایش می‌ذاره. همونطور که گفتیم، بخشی از این محصولات متغیر هستن، در حالی که ممکنه یک سری کالاهای دیگه، پای ثابت مغازه باشن.برامون جالب بود که وقتی برندی محصولات خودش رو در فضای دکمه به نمایش می‌ذاره یا به بیان اصلیش، Showcase می‌کنه، از عبارت «این برند با دکمه کوک خورد» استفاده می‌شه.

کیه که از بودن در فضایی که بادقت و با توجه به کارکرد طراحی شده، لذت نبره؟ فضای مدرن دکمه، توسط پوران احمدوند طراحی شده که موسس اینکوباتور معماری ایران و طراح داخلیه.

گفتیم که از همون لحظه‌ی ورود به پاساژ، دکمه توجهتون رو جلب می‌کنه. علتش اینه که فضای دکمه در و دیوار خارجی نداره و به این ترتیب، فروشگاه در تعامل با مرکز خرید و افرادی که در اون مشغول گشتن هستن، قرار داره. می‌شه گفت که دکمه فقط به متراژ خودش محدود نمی‌شه.

نورپردازی‌ مخفی، کار گذاشتن بلوک‌های آینه روی دیوار و استفاده از رنگ روشن برای کف‌پوش و دیوارها فضای دلبازی رو ایجاد کرده.

برای توصیف این دلباز بودن، بهتره از واژگان مخصوص طراحی مغازه استفاده کنیم؛ لفظ Free-flow می‌تونه فضای دکمه رو به خوبی توضیح بده؛ یعنی شکلی از فروشگاه که بازدیدکننده رو به گشت زدن در فضا تشویق می‌کنه و هیچ مسیر معینی برای حرکت او تعیین نمی‌کنه. مثلا شما اگر شکل هایپراستارها رو در ذهنتون بیارید، متوجه می‌شید که قفسه‌ها، به مثابه دیوارهایی عمل می‌کنن که مانع از حرکت شما به آزادانه‌ترین نحو ممکن می‌شن. در فروشگاه‌هایی مثل هایپراستار، یک یا دو مسیر شروع وجود داره و نقطه‌ی پایان و محل حساب کردن کالاهای خریداری شده هم به گونه‌ای جایگذاری شده که شما حتما یک دور کامل در فروشگاه بزنید و تا جای ممکن، محصولات بیشتری رو ببینید. به این نوع طراحی مغازه هم Grid Style گفته می‌شه!

می‌شه فضای دکمه رو اصلی‌ترین فضای نمایش کارهای هنرمندان و برندهای مُد در شمال شرق و شرق تهران دونست، جایی که شاید تا به الان توی این قسمت از شهر نبوده.

به قول خودشون: «دکمه، حد فاصل هنر هنرمند با علاقه‌مندان به هنر ایرانیه.» برای چک کردن اینکه الان چه سبک و طرح و رنگ‌هایی مُد و به‌روزه، برای نونوار شدن و همچنین برای خرید کادو، دکمه رو یه وصله‌ی جور در شهر می‌دونیم که باید هر چند وقت یک‌بار بهش سر زد.

نشونی فضای طراحی دکمه در تهران: میدون هروی، خیابون موسوی، هدیش مال، طبقه G1

نشونی صفحه‌ی فضای طراحی دکمه در اینستاگرام: @dokme.space