خوراک- صفحه 3

پاتوق‌های شهر، خیلی ارزشمندن؛ فضاهایی که بشه در اون ساعتی رو بی‌دغدغه نشست، کار کرد و با دوستان گپ زد. کافه پریسکا در محله‌ی سنایی، یه نمونه‌ی عالی از یک پاتوق خوبه.

قنادی وانیلا رو که حتما می‌شناسید، ولی یه شعبه‌اش هست که علاوه بر دنج بودن برای یک قرار دوستانه، از کیک تولد تا شام و ناهار روز کاری رو هم به فروش

قیمت‌ها یک جوری شده که آدم ترجیح می‌ده قبل از بیرون غذا خوردن، اول از کیفیت اونجا ۱۰۰% مطمئن بشه. پیتزریای مُ با پیتزاهای ناپولیتنش، از اون جاهای خوبه.

هر بار که به ایرانشهر سر می‌زنیم، به یک جنبه‌ی دیگه‌اش پی می‌بریم؛ حالا یک وقت یک دیوارنگاره‌ی جدیده و یک وقت دیگه، خونه‌ی قدیمی که تبدیل به کافه شده؛ یعنی جایی

دقت کردید یه جاهایی از شهر، بورس یک کالای خاصه؟ مثلا کاموافروشی‌های حسن‌آباد، کتاب‌فروشی‌های کریمخان... این‌ها راسته‌های شهری هستن که یک سر دارن و هزار سودا!

آتیکا، یک نمونه‌ی خوب از اون رستوران‌های دنجیه که می‌شه درشون راحت بود و با دوستان نزدیک، از یک وعده غذای خوشمزه و پر و پیمون لذت برد.

دنبال یک فضای دنج و آرومید، ولی نمی‌خواید به کافه‌نشینی محدود بشید؟ کافه و موزه سرامیک فرزانه، یک جاییه که باید امتحانش کنید؛ هم فاله هم تماشا!

اگر توی مود سنجیدن رستوران‌ها نیستید و دوست دارید مستقیم برید سراغ بهترین‌ها، برگر ۱۳۵۸ به عنوان اولین برگرشاپ تخصصی تهران، یک انتخاب عالیه.

غذا بیرون خوردن، بگیر نگیر داره؛ یک وقت‌هایی خیلی می‌چسبه و یک وقت‌هایی نه! ولی پیتزریا زون ۸۷ در قلب اداری تهران، از اونجاهاییه که پیتزاهای ناپولیتنش، همیشه می‌چسبه.