معماری معاصر تهران

بزنیم به دل سهروردی که کوچه‌‌خیابون‌های پر شیب و خونه‌های دو‌سه‌طبقه‌ی ویلایی و اغذیه‌فروشی‌های نوستالژیکش ما رو به خودشون می‌خونن.

ز بوی پیچ امین‌الدوله تا رنگ‌های نئونی پیست رقص، از فضای فراغتی و خصوصی عصر ناصری تا رسیدن به مکانی تفریحی و نیمه‌عمومی متعلق به دوران پهلوی، از پارک امین‌الدوله تا کاباره

احتمالا شما هم محله‌ی سنایی رو متر کردید! در این پیاده‌گردی، در جست‌وجوی بوتیک‌های قدیمی و آثار معماری معاصر تهران، در جزئیات محله دقیق می‌شیم...

موقع بررسی آثار معماری دهه‌ی ۴۰ و ۵۰، آدم متوجه می‌شه که دقت و کیفیت تا عادی‌ترین مجتمع‌های مسکونی ته بن‌بست‌ها هم پیش رفته؛ درست عین مجتمع آردیش در الهیه.

هرچی از مرکز شهر به سمت جنوب و قلب طهران قدیم حرکت کنیم، تعداد گنجینه‌های معماری در هر خیابون بیشتر می‌شه. ساختمون ۸۰ ساله‌ی سینگر، یکی از همین گنجینه‌هاست.

باشگاه مرموز آرارات در ونک، همیشه پشت هاله‌ای از ابهام برای شهروندان غیر ارمنی بوده. به این باشگاه و نیایشگاه بی‌نظیر صلیب مقدس در داخل اون سر زدیم و دست پر اومدیم.