لویین، یک کافه‌قنادی بیرون‌بر خوش‌رنگ و باحال در یکی از قطب‌های تجاری-اداری شهره و شیرینی‌های دست‌سازش، جای خوبی برای تهیه‌ی صبحونه و استراحت بعد از کاره.

پاتوق‌های شهر، خیلی ارزشمندن؛ فضاهایی که بشه در اون ساعتی رو بی‌دغدغه نشست، کار کرد و با دوستان گپ زد. کافه پریسکا در محله‌ی سنایی، یه نمونه‌ی عالی از یک پاتوق خوبه.

زمان می‌گذره، ساختمون‌ها کوبیده و بلوارها از نو بنا می‌شن، اما هیچی نمی‌تونه خاطره‌ی چشم‌انداز تهران، بولینگ‌آمریکایی و ایکس رو از کوی مکانیر تهران بگیره...

تهران، منزلگاه کلیساهای متعددیه و هر کلیسا هم، میعادگاه هسته‌ای از افراد معتقد. کلیسای آشوری تومای مقدس، بنایی چشمگیر در امیرآباده که هر خطی از خطوطش، حامل معنی و پیامه.

ما یک سری لوازم تحریری کارراه‌بنداز داریم، یک سری کتاب‌فروشی‌هایی که قفسه‌هاش از سقف تا کف پر از کتابه و در نهایت، مجموعه‌هایی هستن که هر دو رو دارن؛ جاهایی مثل بوکلند.

قنادی وانیلا رو که حتما می‌شناسید، ولی یه شعبه‌اش هست که علاوه بر دنج بودن برای یک قرار دوستانه، از کیک تولد تا شام و ناهار روز کاری رو هم به فروش

قیمت‌ها یک جوری شده که آدم ترجیح می‌ده قبل از بیرون غذا خوردن، اول از کیفیت اونجا ۱۰۰% مطمئن بشه. پیتزریای مُ با پیتزاهای ناپولیتنش، از اون جاهای خوبه.

حوالی بلوار کشاورز، پره از خاطرات روزهای دانشجویی، خرید و والیبال بازی کردن در پارک لاله! در این پیاده‌گردی با تمرکز بر معماری، در اطراف این پارک گردش می‌کنیم.

موقع بررسی آثار معماری دهه‌ی ۴۰ و ۵۰، آدم متوجه می‌شه که دقت و کیفیت تا عادی‌ترین مجتمع‌های مسکونی ته بن‌بست‌ها هم پیش رفته؛ درست عین مجتمع آردیش در الهیه.

از فرعی‌ها راحت عبور نکنید! یک وقت دیدید به یک خونه/عبادتگاه/دارالشفاء رسیدید؛ مثل همین دارالشفاء قائم که در نزدیکی خانه‌ی نیما یوشیج و خانه‌ی سیمین و جلال قرار دارهو

هر بار که به ایرانشهر سر می‌زنیم، به یک جنبه‌ی دیگه‌اش پی می‌بریم؛ حالا یک وقت یک دیوارنگاره‌ی جدیده و یک وقت دیگه، خونه‌ی قدیمی که تبدیل به کافه شده؛ یعنی جایی

دقت کردید یه جاهایی از شهر، بورس یک کالای خاصه؟ مثلا کاموافروشی‌های حسن‌آباد، کتاب‌فروشی‌های کریمخان... این‌ها راسته‌های شهری هستن که یک سر دارن و هزار سودا!

آتیکا، یک نمونه‌ی خوب از اون رستوران‌های دنجیه که می‌شه درشون راحت بود و با دوستان نزدیک، از یک وعده غذای خوشمزه و پر و پیمون لذت برد.

اگر دنبال یک کادوی واقعا خاص و یکتا هستید، بوتیک عطرسازی نامی صنعتی در مجتمع محبوبمون، آ.اس.پ، یک انتخاب عالیه.

سنگلج، یعنی قلب و هسته‌ی مرکزی تهران. پیاده‌گردی در این محله و سرک کشیدن به عمارت‌های تاریخی و دکان‌های قدیمی اون، از فعالیت‌هاییه که هر پیاده‌گردی لازمه انجام بده!

دنبال یک فضای دنج و آرومید، ولی نمی‌خواید به کافه‌نشینی محدود بشید؟ کافه و موزه سرامیک فرزانه، یک جاییه که باید امتحانش کنید؛ هم فاله هم تماشا!

اگر توی مود سنجیدن رستوران‌ها نیستید و دوست دارید مستقیم برید سراغ بهترین‌ها، برگر ۱۳۵۸ به عنوان اولین برگرشاپ تخصصی تهران، یک انتخاب عالیه.

غذا بیرون خوردن، بگیر نگیر داره؛ یک وقت‌هایی خیلی می‌چسبه و یک وقت‌هایی نه! ولی پیتزریا زون ۸۷ در قلب اداری تهران، از اونجاهاییه که پیتزاهای ناپولیتنش، همیشه می‌چسبه.

هرچی از مرکز شهر به سمت جنوب و قلب طهران قدیم حرکت کنیم، تعداد گنجینه‌های معماری در هر خیابون بیشتر می‌شه. ساختمون ۸۰ ساله‌ی سینگر، یکی از همین گنجینه‌هاست.

تا حالا کافه تو پمپ بنزین دیده بودید؟ کافه مغازه‌ی بنیه یک فضای باکیفیت و کاردرسته که در پمپ بنزین، به عنوان جای شلوغی که اتلاف وقت داره، فعاله!

به عنوان شهروندانی که دوست دارن نبض فضاهای شهر، دیدنی‌ها و تجربه‌های شهر دستشون باشه، کافه بوتیک موآ به عنوان یک کافه‌ و برشته‌کاری تخصصی، یک جاییه که لازمه بشناسید.

شناختن کافه‌های خوب محله‌های مختلف، همیشه به نفعتون تموم می‌شه! مثلا شناختن کافه و برشته‌کاری تخصصی روتین در پاسداران، می‌تونه یک حال بد رو از این رو به اون رو کنه.

فضای کار اشتراکی همینطوریش به آدم روحیه و انگیزه می‌بخشه، وقتی اون فضا، مختص فعالان یک حوزه‌ی مشخص باشه، دیگه بهتر هم می‌شه و خانه‌ی مان، یک فضای پویا و تخصصیه.